Waarom gaan de meeste personen en koppels die te horen krijgen dat ze moeten rekenen op fertiliteitsbehandelingen om zwanger te geraken onmiddellijk aan de slag?
Waarom nemen ze niet de tijd om na te denken of ze die behandelingen echt wel willen?
Waarom zoeken ze niet wat meer informatie over die behandelingen, de mogelijke emotionele en fysische bijwerkingen,....?
Waarom praten ze niet even met iemand die dat soort behandelingen al heeft doorgemaakt?
Waarom bereiden ze zich weinig of niet voor op die behandelingen?
Waarom ondergaan de meeste koppels de behandelingen snel of zelfs zeer snel na elkaar? “Waarom-vragen” zijn eigenlijk slecht geformuleerde vragen met een nogal agressieve en verantwoording zoekende ondertoon. In dit geval zijn het eenvoudige onderzoeksvragen: geen agressie, zeker ook niet zoekend naar verantwoording. Het antwoord op de vragen ken ik helaas al. Alleen jammer dat ik me die vragen zelf nooit heb gesteld toen ik besloot fertiliteitsbehandelingen te ondergaan. Ik kan de vragen herformuleren en er minder "aanvallende" vragen van maken. “Wat maakt dat koppels onmiddellijk aan de slag gaan na het bericht van de arts dat ze fertiliteitsbehandelingen nodig hebben om zwanger te geraken, hoe komt het dat ze niet méér informatie zoeken en tijd nemen om zich voor te bereiden, wat is de reden voor het, in sneltempo, ondergaan van behandelingen en geen rustpauze in te lassen,…?” Klinken ze nu minder agressief, ze blijven wel zoeken naar de reden waarom we met zijn allen altijd weer dezelfde fouten maken. De antwoorden?? Die kennen we vreemd genoeg ook met z’n allen. De meeste wensouders proberen al een hele tijd een kindje te krijgen. Of dat nu een eerste, tweede,… kindje is, ze leven met een hevig verlangen en willen dat verlangen zo snel mogelijk ingevuld zien. De dokter heeft hen de hoop gegeven dat dat kindje er alsnog zal komen, ondanks de problemen die ze meestal al een hele tijd ondervinden. Hoewel ze de moed misschien al een tijd waren verloren is er ineens terug hoop! Nadenken, informatie verzamelen, voorbereiden,… dat zou toch alleen maar tijdverlies zijn! ER IS HOOP!! En wanneer die eerste behandeling fout gaat en de dokter er wel of niet een verklaring voor heeft, dan is er de tweede behandeling en een derde, een vierde,…! Even nadenken, een rust- en verwerkingsperiode inlassen, nee, help zeg, er zijn alweer twee maanden voorbij en we willen absoluut dat kindje. Rouwen?? Natuurlijk moeten we niet rouwen, wat een gekke vraag is dat, we zijn toch niemand verloren? Nee nee, we gaan zo snel mogelijk verder. De tijd staat niet stil en we willen snel ons kindje in onze armen kunnen sluiten. Bij iedere teleurstelling is er maar één oplossing, zo snel mogelijk herbeginnen want dat geeft hoop en…hoop doet leven, niet??!!
Wel hier is dat helaas niet zo. De kunstmatig hoog gehouden hoop die je krijgt door telkens een nieuwe behandeling te starten doet niet leven en “geeft” in dit geval ook geen leven. Je wordt alleen maar heel erg moe van die “behandelingscadans”, geraakt gefrustreerd en blijft in het aller slechtste geval kinderloos achter. Bereid je voor op fertiliteitsbehandelingen en dat bij elke behandeling opnieuw. Neem voldoende rust en tijd om na te denken tussen de behandelingen en laat je vooral niet meeslepen in de mallemolen van de medische wereld. Het kan ook anders! Wil jij het anders? Laat de Gekidnapte Kinderwens je helpen om het anders aan te pakken.