“Ik heb wel verdriet maar ik kan ermee omgaan. Ik wil alles doen om onze kinderwens in te vullen maar ik zie me, als het niet kan, verder gaan zonder kinderen en een mooi leven opbouwen. Ik kan duidelijk beter om met onze problemen dan mijn man en voel me daar ongemakkelijk bij! Ik voel dat hij het er moeilijk mee heeft en dat hij vindt dat ik het allemaal “te licht” opneem!”
“Schuldgevoel? Nee, dat heb ik niet! Wel ongemak omdat we daarover ook zo moeilijk kunnen praten, over onze verschillende gevoelens en misschien ook verschillende verlangens en ideeën over de toekomst!”
Een stukje uit een gesprek met een coachee.
Een stukje waarin ineens een heleboel van de gevoelens en relatiestruikelblokken rond kinderloosheid zitten. Een verschillend niveau van verlangen, een verschillende manier om ermee om te gaan, de ongemakkelijke gevoelens die met dit alles gepaard gaan, moeilijk kunnen praten, het zijn allemaal zaken die ik helaas regelmatig zie en hoor.
De bovenstaand coachee ging zo verder: “Eerst merkte ik niet hoe verdrietig hij was want hij liet dat volgens mij ook niet echt zien maar twee weken geleden, toen we weer eens slecht nieuws hadden gekregen en ik om dat te verwerken een hele avond met een vriendin aan de lijn ging en een groot deel van het gesprek gewoon over koetjes en kalfjes ging, verweet hij me dat ik het blijkbaar allemaal niet zo erg vond en vroeg hij zich af of ik me nog wel verder wou inzetten om onze kinderwens in te vullen.”
Ik had dit echt niet zien aankomen en vond het ook heel erg onredelijk van hem. Ik had tenslotte weer alle behandelingen moeten ondergaan, had me weer weken slecht gevoeld, buik- en hoofdpijn gehad, met een opgeblazen gevoel rondgelopen, de gezellige bloednames en supertoffe echo’s ondergaan, om van de pick up en de terugplaatsing nog te zwijgen en alles waar mijnheer kon aan denken was hoe het voor hem voelde en of ik wel voldoende deed om onze droom waar te maken!!??”
Ik hoef het verhaal van mijn coachee hier niet helemaal uit de doeken te doen om aan te tonen hoe de communicatie tussen partners in moeilijke situaties kan fout gaan en hoe er ook misverstanden kunnen ontstaan doordat één of beide partners veronderstellingen maken. Veronderstelt hij echt dat zij niet meer vecht om hun kinderwens in te vullen of veronderstelt zij dat hij veronderstelt dat zij zich niet verder wil inzetten?? Ingewikkeld maar wel heel snel gebeurt.
Niet of slecht communiceren in moeilijke gevoelssituaties is dodelijk voor relaties. Ook dat heeft geen verdere uitleg nodig!
Maar wat te doen als het communiceren echt niet meer lukt, of misschien nooit echt goed gelukt is. Wat als jullie vastlopen?
Dan kan je verschillende zaken proberen.
Een goed gesprek plannen op een neutrale locatie en met uitschakeling van alle mogelijk stoorzenders is een goed begin. Jullie ergens terugtrekken waar je kan praten zonder toehoorders, zonder afleiding. Een dagje wandelen op een rustige plek, een hotelkamer met roomservice, een privé wellness,… als er maar zo weinig mogelijk mensen of dingen zijn die jullie kunnen storen. Als jullie kunnen is jullie een paar dagen terugtrekken uit de eigen omgeving, weg van het huishouden, het werk en van alle routine natuurlijk nog beter.
Maar als het ook onder die omstandigheden niet lukt om een goed gesprek te hebben en jullie blijven ergens op vastlopen, dan is het misschien tijd om er een derde bij te betrekken.
Best niet een vriend of vriendin van één van jullie beide natuurlijk. Zelfs niet een bekende van één van beide, ook al is het geen vriend of vriendin. Je wil de spanningen rond de kinderwens niet nog aanwakkeren met een discussie over partijdigheid!
De huisarts is een optie maar iemand met ervaring met fertiliteitsproblemen en ongewenste kinderloosheid zal jullie sneller begrijpen en dus sneller stappen kunnen doen zetten naar het ontwarren van de gevoels- en communicatieknoop.
Dus ja, ik maak hier onbeschaamd reclame voor mezelf, voor De Gekidnapte Kinderwens.
Laat ongemakkelijke gevoelens, onenigheden en discussies niet te lang aanslepen. Als je er niks aan doet leiden ze sowieso naar een verdere afstand tussen jullie en naar een breuk.
Kom erover praten.en breng de rust en de vrede terug! Er is zoveel om voor te leven!
