top of page
Zoeken

Omgaan met kinderloze kennissen en verminderd vruchtbare vrienden en vriendinnen

Foto van schrijver: Veerle VanquaethemVeerle Vanquaethem

Ik heb leren leven met mijn kinderloosheid. Ik kan oprecht zeggen dat ik, na enkele heel moeilijke jaren van mislukte vruchtbaarheidsbehandelingen, een gestrand huwelijk en een lange en moeilijke periode van aanvaarding van mijn “kinderloos” leven, heel erg gelukkig ben. Ik vind het nu OK dat er geen kinderen gekomen zijn. Ja, het kan, gelukkig zijn zonder kinderen! Maar… voor mensen, die nog midden in de periode van het “proberen kinderen krijgen” of de aanvaarding van een kinderloos leven zitten, is dat ondenkbaar.

Eenmaal je je hebt neergelegd bij je “kinderloos lot” heb je nog weinig last van de aanwezigheid van kinderen en ook veel minder van mensen die voortdurend over hun kinderen praten en non-stop zeggen hoe geweldig hun kinderen wel zijn. Voor mensen die dit stadium nog niet hebben bereikt zijn dat soort situaties en mensen dikwijls onuitstaanbaar.

Mensen, die zo ongenuanceerd over hun kinderen praten, maken immers, zonder het te beseffen, de meest kwetsende opmerkingen voor hun ongewenst kinderloze medemens. Dingen zoals: “Ik mag er niet aan denken dat ik dit allemaal nooit zou meegemaakt hebben, die zwangerschappen, die geboortes en nu die kindjes die hier zo rondhuppelen. Ik zou dat niet overleven! Maar allé, dat komt bij jou nog wel hoor. Ik zal in elk geval duimen.”

Allemaal heel goed bedoeld maar dat het verschrikkelijk is, dat weten zij die hard proberen kinderen te krijgen al en dat “duimen” is misschien wel sympathiek, maar echt veel hebben ze daar nu ook niet aan. Als het uiteindelijk niet zou lukken of ze hebben zich al neergelegd bij de kinderloosheid, dan heeft de stelling dat jij het niet zou “overleven” hen zeker ook niet geholpen. Vreselijke onbehouwenheid maar kun je dat mensen verwijten? Hoe kan iemand, die bij iedere poging na enkele maanden zwanger was, begrijpen wat het is om ettelijke keren in een ziekenhuis langs te moeten, tonnen medicijnen te moeten snuiven en inspuiten, ingrepen te moeten ondergaan en dan nog te horen dat het helaas deze keer niet is gelukt. Hoe kan iemand die vlot kinderen op deze wereld heeft gezet begrijpen dat dat bij sommigen niet kan, dat mensen proberen maar dat het niet lukt en dat die mensen het opgeven om hun kinderwens na te jagen.

Toegegeven, omgaan met mensen die midden in fertiliteitsbehandelingen ondergedompeld zijn of mensen die zich hebben moeten neerleggen bij een kinderloos leven is niet eenvoudig. Ze zijn vaak overgevoelig. Vooral de dames, in tijden van inname van hormonen of net na een heel moeilijke boodschap of beslissing, kunnen heel heftig reageren op vragen of opmerkingen die van jouw kant nochtans heel goed bedoeld waren. Hormonen, grote hoop en daarna weer harde teleurstelling, een diepe kinderwens die niet wordt ingevuld, het zullen altijd heel moeilijke situaties blijven maar hieronder krijg je een aantal tips die je kunnen helpen als je in je omgeving mensen kent bij wie kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is of die die droom zelfs helemaal uit hun hoofd hebben moeten zetten.

1) Minimaliseer nooit je “kindergeluk”, diegene aan de overkant van de tafel weet en voelt heel goed hoe gelukkig je bent met je kinderen; haal zeker geen opmerkingen boven zoals “weten wat ik nu weet, ik zou er misschien niet meer aan beginnen” of “kinderen hebben is ook niet alles hoor!”. Klopt misschien allemaal maar jij hébt die kinderen en je zou ze zeker niet willen afgeven.


2) Zeg gerust hoe goed jouw kinderen wel zijn in alles wat ze doen en hoe gelukkig je daarmee bent. Som alle 9’s en 10-en op die ze op school hebben behaald maar vermijdt daar uren over door te gaan;


3) Als jullie een avondje onder zwangere, net bevallen of hevig snakkend naar een tweede of derde kind-vrouwen plannen en jullie willen echt van gedachten wisselen over de zwangerschapsongemakken en “babytips en tricks”, nodig die ene vriendin die net aan haar derde IVF poging is dan voor één keertje misschien niet uit. Als je dat toch doet, dan zullen jullie je toch wat moeten inhouden en veel minder enthousiast zwaaien met “crèmes tegen de striemen” en middeltjes tegen reflux.


4) Maak af en toe tijd voor een activiteit onder vrienden en vriendinnen en gebruik niet steeds de kinderen als excuus waarom dit niet meer kan. Kinderloze vrienden zullen zich daardoor steeds eenzamer voelen en bovendien verwaarloos jij je sociaal leven. Het zal iedereen dus goed doen om nog eens een avondje te stappen zoals jullie dat in jullie studententijd deden. Misschien moet het wat minder hevig en wat minder laat maar er mag best nog eens stevig gelachen worden. Daar zal iedereen zich goed bij voelen: kinderen of geen kinderen.


5) Geef geen goedbedoelde raad over hoe je de kans op zwanger worden kan verhogen. De temperatuurmetingen, het op vakantie gaan om de stress te verminderen, het eten van vitaminerijke, vezelrijke voeding om de conditie in orde te houden en de zin in seks te bevorderen en de “geknipte” standjes waarmee het zeker zal lukken, zijn die mensen al lang voorbij. Ze hebben ook alle websites bezocht, de boeken gelezen en ze hebben er ongetwijfeld veel zaken van uitgeprobeerd maar de weg die ze nu bewandelen, via ziekenhuizen en dokters, betekent net dat al die middeltjes hun nut niet hebben bewezen. Sympathieke voorstellen van de mannen die wel al kinderen hebben om even te komen voordoen hoe het moet kunnen dan wel grappig klinken maar zijn absoluut uit den boze, want uiterst pijnlijk!


6) Verberg niet dat jullie zwanger zijn voor die ene vriend, vriendin of dat koppel waarbij het niet lukt. Zorg er integendeel voor dat ze het van jou horen en niet van iemand anders. Wacht niet tot op een feestje of etentje met heel veel andere mensen in de buurt om het te vertellen. Zorg ervoor dat er ruimte is om verdriet te tonen en even de tranen de vrije loop te laten als je mededeling moeilijk valt en neem dit vooral niet kwalijk. Zij misgunnen jou of jullie je kindje zeker niet maar worden opnieuw zeer hard geconfronteerd met hun gemis en het feit dat ze daar meer een meer mee alleen komen te staan. Iedereen krijgt kinderen behalve zij. Een persoonlijk gesprek bij één van jullie thuis is dus de beste optie om je zwangerschap aan hen aan te kondigen.


7) Als je iemand vragen stelt over zijn of haar kinderloosheid, luister en “kijk” dan goed naar het antwoord dat je krijgt. Ga niet verder doorvragen als je voelt dat de persoon het moeilijk heeft om erover te praten en ontwijkend antwoordt. Krijg je daarentegen een uitgebreid antwoord waarin de gevolgde weg om kinderen te krijgen beschreven wordt, toon dan interesse en stel gerust verdere vragen als je die hebt.


8) Vraag aan die vriend of vriendin die geen kinderen kan krijgen hoe ze wil betrokken worden in jouw leven als ouder en probeer daar wat rekening mee te houden. Als hij of zij aangeeft liefst niet te dikwijls met de kinderen geconfronteerd te worden en je wil die vriendschap niet verloren zien gaan, spreek dan af en toe buitenshuis af. Een lekkere cocktail drinken of eens goed gaan eten, het zal ook jou goed doen. Als die vriend of vriendin integendeel aangeeft van betrokken te willen zijn bij het leven van jouw kleine spruit, waarom zou je er dan niet je favoriete babysit van maken en de ideale steun en hulp bij het organiseren van de kinderfeestjes van de komende jaren. Niemand die je toch beter kan vertrouwen met je kinderen dan die goeie vriend of vriendin die je al jaren kent.


9) Als je ooit een heel hevige reactie krijgt (gillen, schelden, huilen) op een, wat jou betreft, simpele vraag of opmerking over het onderwerp “kinderen”, weet dan dat die reactie niet persoonlijk is maar een emotionele reactie van iemand die verdriet heeft en met zichzelf en de wereld in de knoop ligt. Vergeef de reactie en toon begrip als dat enigszins mogelijk is.


10) Last but not least: het klinkt misschien absurd maar is zeker geen overbodige boodschap. Ook al weet je dat een koppel heel waarschijnlijk gaat stranden op die ongewilde kinderloosheid en, ook al ben jij al jaren hopeloos verliefd op de man of de vrouw van dat koppel, hou je er buiten! Ga niet staan zwaaien met je eigen kinderwens of indien je al kinderen hebt, met die bloedmooie, leuke kindjes met twinkelende ogen om de man of de vrouw in kwestie te verleiden. Dit is ronduit gemeen en schaamteloos. Als je zo overtuigd bent dat er een scheiding zal volgen , heb dan het fatsoen te wachten tot de scheiding door hen zelf en zonder jouw tussenkomst, beslist en achter de rug is. Doe je dat niet, dan zal je nooit zeker zijn of de persoon voor jou heeft gekozen of voor je “vruchtbaarheid” of je kinderen. Kon zij of hij op dat moment een nuchtere, weloverwogen keuze maken? Misschien kan het antwoord op die vraag je helemaal niet schelen. Jij hebt de partner die je wou kunnen strikken en dat is misschien het enige wat voor jou nu telt. Goed voor jou, maar emoties zijn moeilijk controleerbaar en kunnen na jaren terug opspelen. Hopelijk betaal jij, als dat gebeurt, dan niet de rekening voor je inhaligheid.

Commentaires


bottom of page