En wie zegt dat?
Natuurlijk is dat zowat de grootste schrik van mensen die geen kinderen kunnen krijgen!
Maar eigenlijk is dat onterecht. Eenzaamheid ontstaat als je niet de tijd neemt of de mogelijkheid hebt om contacten te onderhouden. Jouw tijd controleer je zelf. Zoals met zoveel zaken in het leven is het “een kwestie van prioriteiten stellen”. De mogelijkheden om in contact te blijven met mensen, vriendschappen te onderhouden, deel uit te maken van verenigingen, je kinderen en kleinkinderen te zien opgroeien, als je die al hebt, kun je zelf creëren. De “andere partij” moet natuurlijk open staan voor jouw liefde, bezorgdheid en vriendschap. De goede verstaander begrijpt al direct dat het hebben van kinderen en kleinkinderen niet automatisch betekent dat je in vreugde en goed omringd oud wordt.
Zelfs mensen die een geweldige band met hun kinderen hebben opgebouwd en altijd een warm nest aan hun kroost hebben gegeven, kunnen eenzaam oud worden. Net omdat ze zoveel tijd hebben gestoken in dat warme nest voor hun gezin hebben ze misschien vriendschappen verwaarloosd, weinig fijne relaties met collega’s opgebouwd en ook geen goede familierelaties onderhouden. Ze zijn dus voor gezelschap, één keer ze oud worden, ook helemaal aangewezen op de kinderen en de kleinkinderen MAAR de zoon heeft een baan aangeboden gekregen in Florida en is met het hele gezin naar de zon vertrokken.
Eén keer per jaar komt hij, met het gezin, op bezoek maar na twee weken hebben ze allen genoeg van het Belgische zomerweer en gaan ze terug naar huis, waar het zwembad en de zon elke dag van de partij zijn. Terugkomen naar België zit er niet meer in.
Dan is er ook nog de dochter. Die woont wel in België maar haar man heeft het niet zo op zijn schoonouders. Hij komt niet uit zo’n warm nest waar er heel veel contact is maar eerder uit een familie waar, één keer je op je eigen benen staat, ieder zijn eigen weg gaat.
Zijn ouders hebben hun vrienden en gaan heel veel op vakantie nu ze gepensioneerd zijn. Ze zijn er dus niet dikwijls en dat vindt hij normaal. Hij wil zeker niet elke week bij zijn schoonouders op de koffie, vindt al hun goedbedoelde raad maar ziekelijke bemoeienissen en zorgt wel dat er een babysit is als hij en zijn echtgenote een keertje alleen weg willen. Het contact beperkt zich dus tot feest- en verjaardagen.
Oei, deze mensen worden eenzaam oud!
Dan is er het echtpaar dat zoveel jaren heeft geprobeerd kinderen te krijgen en bij wie dat niet gelukt is. Ze hebben daar veel verdriet om gehad maar hebben steeds contact gehouden met heel veel vrienden en met de familie. Toen al die vrienden en familieleden kinderen kregen is dat niet altijd makkelijk geweest en ja, er zijn contacten een tijdlang minder warm verlopen en zelfs gesneuveld maar één keer ze hadden leren leven met hun kinderloze toekomst zijn ze daar ook voluit voor gegaan. Ze hebben zich terug ingeschreven in de sportclub waar ze door de fertiliteitsbehandelingen geen tijd meer voor hadden, ze hebben zich aangesloten bij andere leuke verenigingen en gaan nu al jaren verschillende keren per jaar met vakantie. Aan heel veel van die reizen hebben ze leuke vrienden overgehouden. Hun sociaal leven is zo druk dat ze zich ook af en toe een weekendje terugtrekken om even van de rust en stilte te kunnen genieten. Omdat ze zoveel vrienden hebben die ze allen wel eens of zelfs meerdere keren hebben geholpen worden ze heel dikwijls uitgenodigd, ook bij familieaangelegenheden zoals de trouwpartijen van de kinderen , de doopfeestjes van de kleinkinderen, instuiffeestjes als er een jong koppeltje naar hun nieuwe woning verhuist, waar ze weer eens hebben geholpen bij het schilderen en het aanleggen van het terras en de tuin.
Verschillende van die vrienden hebben, nu de kinderen de deur uit zijn, een veel te groot huis en zouden heel graag kleiner en dichter bij de stad gaan wonen. Eén van die koppels heeft een mooi oud gebouw gevonden waarin er makkelijk enkele leuke lofts kunnen gehuisvest worden en dat midden in de stad. Nu alleen nog voldoende koppels vinden die willen mee doen en hun huis willen ruilen voor een loft in de stad. Omdat het 2 toffe mensen zijn die openstaan voor verandering en op wie je altijd kunt rekenen wordt er ook aan “het kinderloze” koppel gedacht. Ook zij hebben immers een huis dat voorzien was op de komst van verschillende kinderen en dat dus eigenlijk al heel lang te groot is voor hun tweetjes. En zo gebeurt het. Het gebouw wordt onderverdeeld in 6 zeer praktische lofts waar de koppels apart maar toch samen rustig oud kunnen worden en elkaar kunnen helpen en steunen. De kinderen die hun ouders bezoeken en al eens wat boodschappen meebrengen vinden het absoluut geen moeite om dat ook eens voor de “kinderloze” vrienden van hun ouders te doen. Fijn, toch?
Deze twee verhalen tonen aan dat kinderen geen verzekering zijn tegen eenzaamheid en het dus zeker niet alleen van hen afhangt of je eenzaam oud wordt of niet. Het steeds zoeken naar verbondenheid met anderen, familie, vrienden,… is dat veel meer.
Aan alle mensen die op dit moment vechten met ongewilde kinderloosheid: die pijn verwerken, je kinderloos leven aanvaarden en terug een toekomst zien zijn harde noten om te kraken. Het is voor velen een lange weg waarbij verdriet moet worden verwerkt en angsten moeten worden overwonnen. Dit artikel kan jullie alvast helpen om de angst voor eenzaamheid op zijn minst een realistische plaats te geven en hopelijk ook te verwerken.
Erover praten: dat moet ook! Doen!
Σχόλια